Beste Sloebers,

Het einde van 2023 is in aantocht. We waren bij het begin van dit jaar er op gebrand om eindelijk nog eens onze 7 wandeltochten te kunnen organiseren. Helaas werden we nu getroffen door een bizarre en zeldzame gebeurtenis. Onze busreis op 27 augustus in Lier draaide uit op een fiasco en bijna op een echt drama.

Tijdens de Zimmertocht in Lier werden een aantal van onze Sloebers aangevallen door een zwerm boosaardige Europese hoornaars. Ons bestuurslid Guy was het grootste slachtoffer als gevolg van een allergische reactie. Een opname in het ziekenhuis was absoluut noodzakelijk. Hij verbleef er maar liefst 10 dagen !!

Vermits Guy en zijn gezin tot de onmisbare steunpilaren van onze wandeltochten behoren,  werd vrij vlug besloten om de Scheldevallei-tocht te annuleren. Een moeilijke beslissing amper een week voor onze wandeltocht. Het belangrijkste is dat Guy er ondertussen terug bovenop is. Het zal voor hem altijd een nare herinnering blijven !

Op onze Herfsttocht waren we alle ellende vergeten want met 1509 stappers in Zwalm was iedereen in de wolken !

Belangrijk!

Op zaterdag 2 december 2023 organiseren we onze traditionele ledenvernieuwings- dag.  Uw  lidkaart  2024 is vanaf dan onmiddellijk geldig. Bovendien zorgen wij terug voor een welkomstgeschenkje. We verwachten jullie vanaf 16.00 uur   massaal in zaal De Korenbloem op het Kerkplein te Zingem. Wij zijn ervan overtuigd dat iedereen zijn lidkaart zal vernieuwen want nergens is het beter dan bij de Scheldestappers ! Meer informatie over het nieuwe lidmaatschap vind je verder in dit Stapperke.

Lees dit eens aandachtig !

Het jaareinde blijft voor ons een vrij drukke periode. We maken nog steeds deel uit van het sterk aanbevolen wandelcriterium van de “Viggaalvrienden”.  .

We rekenen er op dat ook de 37^ste editie weer succesvol zal zijn. Ook onze 42^steBavotocht  van zondag 10 december in Zingem vormt het slot  van de eerste reeks. Ook deze keer  verwachten we  een grote opkomst. Wees er ook bij !!  Verder in ons Stapperke vind je alle details van deze mooie tocht terug.

 

Ook in 2024 gaan we terug op reis met de bus. We zoeken terug enkele heel mooie bestemmingen. Meer details hierover in het eerste Stapperke van volgend jaar. Op  zaterdag 2 december op de dag van de ledenhernieuwing hopen we u ook al meer informatie te bezorgen.

 

Wij rekenen ook voor volgend jaar op alle Scheldestappers om er een prachtig jaar van te maken. Ons streefdoel is nog altijd  onveranderd: terug de kaap van 400 leden bereiken.

 

Aarzel niet om terug lid te worden. De talrijke voordelen vind je terug in dit nummer. Vermits de mutualiteit toch het grootste deel van uw lidgeld terugbetaalt, mag je geen moment twijfelen om uw lidmaatschap te hernieuwen. Maar vooral: wandelen blijft een gezonde en plezante bezigheid.  

 

Wij wensen u  en uw ganse familie alvast een gezellig eindejaar en een gezond en  formidabel 2024 met heel veel wandelplezier !

Op zaterdag 13 januari zetten we in Kruishoutem het nieuwe jaar in met onze eerste tocht van 2024.           Van harte welkom.

 

                                                                                   Het Bestuur.

Een stofje in de motor heeft ons belet om aan de geplande wandelvakantie in Oostenrijk deel te nemen. Brute pech, maar dankzij de vele foto’s die op facebook werden gedropt, konden we het reilen en zeilen van de Sloebers volgen en samen met hen toch een beetje van het prachtige berglandschap genieten. Bovendien kunnen we ons gelukkig achten dat het ‘coronaire’ euvel zonder enige schade kon worden opgelost. We zijn dus weer vlug aan de wandel gegaan, al hebben we veiligheidshalve de inspanningen zorgvuldig opgebouwd. We hebben tot nu toe nog geen hellingen getrotseerd, maar vandaag zal dat anders zijn, want we trekken naar onze vrienden van Everbeek die er hun zomertocht geven. Dit jaar blijkt deze tot 25km herleid, al geeft de Marching nog een 50 km aan. Het weer zit ook niet mee, want er worden stevige buien voorspeld en dat trekt de wandelaars meestal niet aan. Het is dus gewapend met onze regenattributen dat we naar Everbeek vertrekken.

 

Everbeek behoorde in de feodale tijd tot het Land van Lessen en Vloesberg, fel bevochten gebied, tussen de graven van Vlaanderen en Henegouwen. Vanaf 1333 definitief bij Henegouwen tot 1963; toen, naar Vlaanderen overgeheveld en vandaag is het een deelgemeente van Brakel. Het bestaat uit twee woonkernen. In het zuiden, Everbeek-Beneden, de oude dorpskern rond de Sinte-Mariekerk, in de 14de eeuw opgetrokken op de plaats waar reeds een kapel ter ere van O-L-Vrouw stond. In het noorden, Everbeek-Boven, rond een dries gevormd en waarvan de St- Jozefskerk slechts eind 19de eeuw tot parochiekerk werd uitgeroepen. Everbeek-Beneden bleef nog lange tijd veel affiniteit bewaren met Henegouwen, wat vooral tot uiting kwam in de taal van zijn inwoners die doorspekt was met Waalse woorden en uitdrukkingen.

 

 De wandeling start in de schaduw van de Sinte-Mariekerk, meer bepaald in de Cordenuyt. Gewoonlijk kan men zijn auto stallen op de weide, naast de zaal, maar deze keer moeten we een eind verder in de straat naar een stoppelveld; een stuk veiliger met de regen die voorspeld wordt. In de zaal is het nog vrij rustig, maar de inrichters laten zich niet ontmoedigen. “Wie graag wandelt zal wel komen”, zeggen ze.

 

Duizendpoot voelt zich fit genoeg voor de 18km, maar mijn ventje kennende en door zijn neiging om zichzelf te overtreffen, voel ik mij verplicht om hem in te tomen. We zullen dus met de 12km beginnen en zien dan wel hoe hij de hellingen heeft verteerd…  We vertrekken via de Tamelbroekstraat. Zowat alle straten hebben hier kleurrijke namen, die alles aan de verbeelding toelaten. Op de hoek van deze straat, ‘‘t Fameus Verleden’, een bruin estaminet  dat al 3 generaties lang zijn authenticiteit probeert te bewaren. Verderop passeren we het kasteel d’Harveng, genoemd naar de notarisfamilie die het in 1840 liet bouwen en het bewoonde. Eén van hun telgen, Adelson, die beheerder was van een Lessense steengroeve en ook burgemeester van Everbeek werd, zorgde, uit politieke na-ijver, ervoor dat zijn burgerhuis de allures van een kasteel kreeg. Hij liet er een imposante vierkante toren , met sierlijke zijtorentjes op zetten, omgeven door een hardstenen balkon met geajoureerde balustrade. In de jaren ’70 van vorige eeuw werden de paardenstallingen omgetoverd tot Dancing Rojoma, waar de jeugd van Everbeek en omstreken hun zaterdagavond met dans en muziek doorbrachten. Wat een tijd was dat!

We slaan het Luyk in, klein paadje, tussen de huizen, dat ons onmiddellijk in volle natuur brengt. Everbeek is van oudsher een boerengemeente, al is hun aantal de laatste 20 jaar drastisch gekrompen. Vandaag de dag zijn er nog een paar grote boeren die zich alle beschikbare landbouwgrond hebben toegeëigend, voor zover Natuurpunt deze nog niet had ingepalmd. Het pad brengt ons aan de rand van de Collebroeken, natuurgebied op een helling gelegen, waarvan het onderste deel iedere winter onder water komt. Het maakt deel uit van de Everbeekse bossen, verzamelnaam  voor alle kleinere en grotere bossen in deze gemeente. Op de berm, naast de voetweg die door de Colle leidt, staat een prachtige bakstenen kapel uit 1855. Ze is gewijd aan O-L-Vrouw van La Salette en werd opgericht door Rosalie Clinquant, voor de zielerust van haar overleden echtgenoot. We klimmen verhard Plankkouter omhoog en bijna boven duiken we het bos in via Sortie de l’Eglise, een mooi stukje natuur met plankenpaden en poortjes, gevolgd door een avontuurlijke afdaling via Sortie de Cosijns. Gelukkig krijgen we de hulp van een stuk touw, om de  meest geaccidenteerde passage heelhuids door te komen. Dan de Bergstraat naar boven en via Kouterken en Maeleveld komen we op de rijweg. Volgt de lange afdaling van de Koestraat met het witte kerkje van Parike op de achtergrond.

 

Weleens ‘het verbrande dorp’ genoemd, werd Parike in 1453 door woeste Gentenaars in de as gelegd. De Lambertuskapel die hier stond moest er toen ook aan geloven. We kunnen dus aannemen dat het eerste stenen kerkje eind 15de eeuw werd gebouwd, waarvan enkele restanten in de latere kerk werden bewaard. St-Lambertus wordt steeds voorgesteld met zijn mijter en bisschopsgewaad en is de schutspatroon van de boeren, chirurgen, tandartsen en van de huwelijkstrouw. En Parike brandt nog steeds, al heeft dat nog weinig te maken met de Gentenaars en hun strijd tegen Filips de Goede. Maar, om de traditie van een oud Keltisch volksfeest in ere te houden wordt jaarlijks op de Parikeberg het Walmkebrand aangestoken, een groot vuur dat de kille winter afsluit en de lente verwelkomt.  Boven op de Parikeberg staat nu het wielermonument dat jarenlang op het Rondpunt in Nederbrakel prijkte. Zoals gewoonlijk hebben we controle in de basisschool ‘Klavertje Vier’. Tijd voor een uitgebreide pauze, want het blijft maar motregenen en er blaast bovendien een stevige wind; dus alles behalve aangenaam  wandelweer. Het lijkt alsof we in een ouderwetse kwakkelzomer zijn beland, terwijl Zuid-Europa  zijn heetste julimaand ooit beleeft.

 

We slaan nu het Rameiveld in en volgen dan de oude tramroute, die in de eerste helft van de 20ste eeuw Oudenaarde met Geraardsbergen verbond. In de vroege oorlogsjaren van WOII viel het tramverkeer stil en werden de sporen door de Duitsers opgebroken. Ondertussen neemt de natuur het hier helemaal over. We volgen dat pad tot op de Kalenberg; dan steken we de ‘Giesbaargsesteenweg’ over en begeven ons naar het Brouwierbos. Brouwier zou een Vlaamse volksnaam zijn die verwijst naar een buizerd, kiekendief, sperwer of andere roofvogel en bij uitbreiding naar een ongure persoon. We komen op Koreel uit; eerst de straat, dan de weg. Deze naam is afgeleid Corylus , de latijnse naam voor ‘hazelaar’. We dwarsen de beek die hier in Zarlardinge ‘Molenbeek’ wordt genoemd. De Koreelweg mondt uit op de Watermolenstraat en hogerop bevindt zich op deze beek nog een watermolen uit 855, de ‘Molen ter Walle’, hier beter bekend als Deportemontmolen, naar de naam van zijn laatste eigenaars. Sinds 2008 is het molenaarshuis gerestaureerd en omgevormd tot B&B. We passeren de dorpskern van Zarlardinge die gedomineerd wordt door de O-L-Vrouwkerk en draaien dan naar rechts, de Rekestraat op, welke we enige tijd volgen, om dan weer de natuur in te gaan. In gezelschap van de beek, die opnieuw van naam is veranderd, bereiken we Everbeek-Beneden met 13 km op de teller.

 

Een drankje, een hele lange babbel  en Duizendpoot voelt zich helemaal paraat om er nog een lus aan te breien. Bovendien is de regen eindelijk gestopt. We vertrekken via Spinele, waar de Terkleppebeek onder de gekasseide weg doorloopt. We slaan het pittoreske paadje in dat een hele poos de beek volgt. Het gebied tussen de beek en de wijk Hemelrijk, noemt de Callenge, waarin we de naam van de Keltisch-Germaanse zwarte Godin Caillegh herkennen. Ze heeft de slang als attribuut, reptiel dat onze verre voorouders al te graag in de kronkelende beekjes herkenden. Geen wonder dus dat hier ook een Slangenberg  ligt; weinig berg maar een lichte helling die ons tot aan de Breedstraat brengt. Hier had Duizendpoot een paar klanten, maar vandaag is geen koe meer te bespeuren. We slaan, samen met de beek, Ter Kleppe in , waar ze echter achter de huizen verdwijnt, zodat de watermolen die zich hier nog bevindt vanop straat niet zichtbaar is. We hebben de laatste molenaar goed gekend, maar aangezien in de jaren ’70 met malen al geen vette soep meer te maken viel, was hij ook landbouwer.

 

Bijna boven en steeds in gezelschap van de beek duiken we het bos weer in. Een drassige bedoening is dat hier ’s winters. Tijdens de corona dreigden we hier zelfs versteld te geraken. We verlaten het bos ter hoogte van de Trimpontkapel; mooi gerestaureerd en voorzien van een wat ongewoon kruisbeeld, waarbij de armen van Christus naar boven zijn gericht. We moeten daar geen Jansenistische gedachte achter zoeken, maar waarschijnlijk het gevolg dat dit ivoren kruisbeeld uit één enkele olifantstand werd vervaardigd. We zakken Trimpont verder af en komen eventjes op Kapellen dat verderop Chapelle wordt. We bevinden ons hier immers op de taalgrens. In de verte horen we het geluid van motoren die zich opwarmen voor de motorcross, die deze namiddag in Flobecq plaats heeft. Wij begeven ons nu op Hemelrijk, een wijk die verschillende straten, veldwegen en uitgestrekte kouters telt. Achter populieren verscholen, het puin van de Kapellekoutermolen, een stenen korenwindmolen die midden 20ste eeuw werd ontmanteld.

 

Monument aan de Pijkskapel

We slaan Terbeken in en zien de mannen van de lange afstand van de Pijkskapel afkomen.  Deze kapel, waarvan de naam een vervorming is van Chapelle de la Paix, werd in 1815 gebouwd door drie Everbeekse soldaten die samen met Napoleon de veldtocht naar Rusland hadden overleefd. Gezien de kapel midden een uitgestrekte kouter lag, waar heel wat spookverhalen de ronde deden, geraakte ze in verval en stortte midden vorige eeuw in elkaar. In 2009 werd besloten om de site te rehabiliteren. De kapelvloer werd ontbloot en scheen nog intact. Bij gebrek aan een  betrouwbare afbeelding van de kapel, werd enkel de ommuring gereconstrueerd. Een Brakelse kunstenaar maakte een monument in cortenstaal om de Everbeekse cavaleriesoldaten te gedenken.

 

 

 

Terug op Hemelrijk wandelen we tot aan de beek en slaan dan Hazooten in. Dit was, in het Ancien Régime, de naam van een zelfstandige Everbeekse heerlijkheid die herhaaldelijk van Vlaanderen naar Henegouwen verhuisde. Zó komen we in de Mierenhoek, de bakermat van Everbeek. Hier stond tot eind 16de eeuw het kasteel van de heer van Hazooten. Via de Sortie du Château komen we weer in de dorpskom van Everbeek-Beneden en komt er ook een einde aan deze mooie wandeling, die uiteindelijk dikke 20km bedroeg. Vermoeid maar voldaan, voelt Duizendpoot zich elke dag wat sterker. En nu tijd voor een welverdiende siësta!

Het lidmaatschap kan hernieuwd worden op zaterdag 2/12/2023 in zaal De Korenbloem, Kerkplein 12 in Zingem  van 16.00 tot 20.00 uur bij een lekker hapje en een drankje. Verder is er een gezellig samenzijn met alles aan, zoals gewoonlijk, zeer democratische prijzen.

Het lidgeld voor 2024 blijft onveranderd: € 15,00 per persoon, of  €  20,00 per persoon “Walking in Belgium” inbegrepen.

Als geschenk voor 2024 mogen de leden van de Scheldestappers gratis wandelen op de 7 tochten georganiseerd door de Scheldestappers behalve op de sloebertocht van 60 km en de mega-sloebertocht van 100 km. De medewerkers op onze tochten krijgen reductiebonnetjes.

Ook op  zondag 10/12/2023 tijdens onze Bavotocht in Zingem kan je uw lidmaatschap hernieuwen. Uiteraard zijn ook nieuwe leden van harte welkom. Breng gerust nieuwe kandidaat-leden mee. We stellen vast dat er nog veel niet-aangesloten wandelaars deelnemen aan onze wandeltochten.

Belangrijk !!!

Vanaf nu dient het lidgeld betaald te zijn tegen het einde van het jaar. Indien leden niet hernieuwen voor 31 december zullen zij vanaf 1 januari 2024 aanzien worden als niet-lid en dus de ledenkorting bij de inschrijving op een wandeltocht NIET krijgen en ook niet geteld worden bij de clubdeelnemers. Dan betaal je ook 3,00 euro startgeld!

 

Onthouden: zaterdag 2 december  in  Zaal De Korenbloem, Kerkplein 12, Zingem  van 16.00 uur  tot 20.00 uur.

 

 

Uw huidige lidkaart blijft behouden, dit wil zeggen dat je uw lidkaart niet mag weggooien op het einde van het jaar.

De kaart is pas geldig  voor 2024 na betaling van het lidgeld !

Een reden te meer om uw lidmaatschap zeker te hernieuwen voor het einde van dit jaar. Op die manier is er continuïteit. Leden dit niet hernieuwen voor 31/12/2023 worden vanaf 01/01/2024 beschouwd als niet-leden en verliezen zo hun talrijke voordelen van het lidmaatschap.

Ben je aangesloten bij een wandelclub van Wandelsport Vlaanderen, dan heb je waarschijnlijk recht op een jaarlijkse tegemoetkoming van je mutualiteit. De meeste mutualiteiten betalen het lidgeld van een sportclub terug tot een begrensd bedrag. Het aanvraagformulier, model WSV, is eenvormig voor alle mutualiteiten en zal bij je nieuwe lidkaart gevoegd zijn.

Wat moet je precies hiervoor doen: 

 Samen met je lidkaart krijg je een formulier voor de mutualiteit.

•   -  Wij vullen het formulier WSV in met de nodige gegevens.
•   -  Vul het formulier zelf verder aan. 
•   -  Bezorg het ingevulde formulier aan uw ziekenfonds vanaf  01/01/2024. Uw ziekenfonds zal dan op haar beurt het bedrag  op uw rekening storten.

 

Als lid van de Scheldestappers ben je uitgebreid verzekerd.

  1. Verzekering bij alle clubactiviteiten en wandeltochten.

      - Tijdens georganiseerde wandeltochten mits voorlegging van

         uw betaalbewijs van de organisatie.

• Op weg van en naar de tocht tijdens alle clubactiviteiten.
• Tijdens uw individuele en private wandelactiviteiten.
• Tijden nevenactiviteiten op onze wandelorganisaties.

 

   2. De verzekering omvat lichamelijke ongevallen, burgerlijke

       aansprakelijkheid en rechtsbijstand.

Wellicht trokken de lange-afstanders gisteren naar Westouter voor de Elfbergentocht. Maar wij houden het vlakker en rijden op zondag naar Merelbeke, zuidelijke randgemeente van Gent, gelegen aan de Bovenschelde, waarvan de rechteroever de westelijke gemeentegrens vormt. Misschien niet de mooiste wandeling van de Postiljons; toch hopen we van enkele mooie, groene hoekjes te kunnen genieten. Het weer zit alvast mee: onze kwakkelzomer is voorbij en de weerkundige herfst is ingetreden met zijn vaak mistige ochtenden. Deze morgen hing nog even wat nevel over de velden, maar die zal  binnen de kortste keren wegtrekken en plaats maken voor een stralende zon. Er wordt ons voor volgende week trouwens een heus nazomertje voorspeld en daar krijgen we vandaag al een voorsmaakje van. Hoewel de gemeentelijke parkings vandaag gratis kunnen gebruikt worden vinden we nog een plekje aan de voet van de Potaardeberg. Hier spreken ze wel vlug van een berg! Een 1,1 km lange helling die amper 19 hoogtemeters overbrugt. In de Vlaamse Ardennen zijn we wel wat meer gewoon.

Start in Tectura, een school die haar leerlingen een degelijke voorbereiding wil geven op de instap in het beroepsleven. Wie de goede benen heeft kan hier vandaag tot 30 km stappen. Wij beginnen alvast met wat minder! We wandelen de Potaardeberg naar beneden, voorbij het Kasteel Stas de Richelle: oorspronkelijk een omwalde hoeve; later een pastorij en in 1930 verbouwd tot een witgekalkte bakstenen villa in Lod XVIde- stijl, met mansardedak. We steken de Melsenbeek over, vervolgens ook de Gaversesteenweg en komen op de Pontweg, die verhard en met bebouwing begint maar vervolgens onverhard door de Scheldmeers loopt. Het eerste straatdeel eindigt bij een kleine bakstenen wegkapel, omringd door populieren, die de plaats aangeeft van de in 1874 gesloopte oude parochiekerk, daterend uit begin 11de eeuw en die de toenmalige Graaf van Vlaanderen aan St- Pieter had toegewijd. In 1870 werd een nieuwe kerk gebouwd op de hoger gelegen Potaardeberg, aan de Hundelgemsesteenweg en de omgeving van het nieuw aangelegde kerkplein evolueerde tot een verstedelijkte dorpskern.

 

Even voor de St-Elooiskapel, duiken we de St-Elooisput in. Dit natuurgebied tussen de oude Scheldearm en de Scheldedijk bestaat deels uit moeraszone, deels uit broekbos met wilgen en zwarte elzen. Deze drassige zone ontstond doordat, in het begin van vorige eeuw, de bovenste klei tot 1 meter diep werd afgegraven, ten behoeve van de steenbakkerij. Natuurpunt vormde dit gebied uit tot een waardevol stukje natuur, met typische waterplanten en -vogels. Van mei tot december grazen in het gebied Exmoorpony’s, de laatste wilde voorouders van het gedomesticeerde paard. Afkomstig uit Cornwall, de zuidwestelijke uithoek van Engeland, zijn er wereldwijd maar zó’n 2000 meer. Om deze zeldzame diersoort van uitsterven te vrijwaren, worden ze voortaan in België en Nederland in natuurgebieden ingezet. Gezien hun mensenschuwheid moet je wel veel geluk hebben er hier eentje te spotten.

 

Eenmaal uit het natuurgebied, laten we de wijk Kwenenbos links liggen en begeven we ons naar de Scheldedijk die we ruime tijd volgen. De Schelde die in Noord-Frankrijk ontspringt vormt vanaf haar bron tot Gent de Bovenschelde. Vanaf het einde van de 19de eeuw werd de waterloop grotendeels rechtgetrokken en gekanaliseerd ten behoeve van de scheepvaart. Naast een grote recreatieve waarde hebben die afgesneden meanders ook een hoge natuurwaarde. In het kader van het Europees project dat tot doel heeft de maritieme capaciteit in N-Europa te verbeteren, dienen alle sluizen die uit begin vorige eeuw dateren te worden vernieuwd of aangepast aan de afmetingen van de hedendaagse schepen. Een onderneming van lange adem en van miljarden…

 

Kunstmatige heuvel  op het Zwijnaarde-eiland

En dan komen we aan de plaats waar de gekanaliseerde Schelde, ook Zwijnaardekanaal genoemd, afsplitst van de Tijarm van de Schelde, zó genoemd omdat de getijden tot hier doordringen. We volgen deze Tijarm via de Trekweg. Ter hoogte van het Zonneputje staat een oude sluis die van geen enkel nut meer is en tot kunstwerk is gepromoveerd. De natuur krijgt hier zijn vrije loop. Opvallend veel hopbelletjes langs de oever. Een blauwe reiger, tussen het riet, geniet van het zonnetje en houdt roerloos de voorbijgangers in het oog.  Het gebied tussen het kanaal en de tijarm heeft zich ontwikkeld tot het Zwijnaarde-eiland, opge-deeld in een  water-gebonden bedrijvenzone van 35ha en een ecologische groenzone met vijvers van 11ha. Op het bedrijveneiland bevindt zich ook een kunstmatige landschapsheuvel van 63m hoogte, waar nog eens een kunstwerk van 30m moet opkomen. Deze voormalige stortplaats van vervuild rivierslib werd omgetoverd tot blikvanger voor het verkeer op de R4 en de E40. Een fietspad in spiraalvorm leidt naar de top.

 

 

Voor het ogenblik is deze bedrijvenzone via de weg enkel bereikbaar via de R4. Men is echter begonnen aan de bouw van een nieuwe fietsbrug over de Tijarm van de Schelde die de pendelaars veiliger en efficiënter naar het bedrijventerrein moet brengen. Ze had al moeten klaar zijn, maar begin dit jaar werd de bouw ervan stilgelegd.  Daardoor blijft dus ook deze belangrijke fietsweg langs de Schelde afgesloten en moeten we terug de Scheldemeersen in. De naam ‘Blauwsteenwegel’ zou verwijzen naar de grafstenen die hier destijds werden gedumpt, toen de eerste kerk werd afgebroken. Het steengruis ervan werd gebruikt om wegen te herstellen; de blauwsteen diende om grachten te overwelven. We steken nogmaals de Melsenbeek over en in gezelschap ervan begeven we ons naar de Zwijnaardsesteenweg die we dwarsen, om dan terug naar de Scheldekant te trekken, waar een troep witte ganzen ons luidkeels verwelkomen.

Zó bereiken we de Buitenring van Merelbeke en slaan daar de Oude Gaversesteenweg in naar de controle in de St- Jozefzaal. Het is de vroegere kleuter- en basisschool H-Hart die werd omgevormd tot ontmoetingscentrum. In 1961 bouwde de St-Jozefsgilde van Merelbeke in de schoolmuur een kapel voor hun patroonheilige.  Deze gilde die in 1946 werd opgericht als bond van timmerlieden en schrijnwerkers ontplooide zich door de jaren heen tot volwaardige culturele vereniging.

Een frisse drank en een korte pauze en dan zetten we onze tocht verder. Via de Plataan en  Ketske Bonjour bereiken we het Guldensporenpark, Businesscentrum, waar ondertussen al een 100-tal bedrijven hun intrek hebben genomen. Aan de overkant van de weg een klein, intiem bosje waar we induiken en waar wellicht de businesslui tijdens hun middagpauze ook gebruik van maken. Na deze schaduwrijke passage, wandelen we opnieuw richting Ringvaart, die we via de onlangs vernieuwde Bergwijkbrug,  dwarsen. De oude brug bleek onveilig voor de fietsers en nu regent het klachten dat de nieuwe brug onveilig is voor de voetgangers. Zó voelt altijd iemand zich te kort gedaan. De realiteit is dat elke weggebruiker voorzichtig moet zijn en zich verantwoord moet gedragen!

 

Eens over de brug komen we in Merelbeke Flora. Deze dichtbevolkte wijk ligt ruim 2km van het centrum van Merelbeke, waarvan hij wordt gescheiden door de Ringvaart. Hij sluit dus meer aan bij de wijk Vogelhoek van Melle en bij Gentbrugge en hoort zó tot de stedelijke rand van Gent. Vroeger ‘de glazen wijk’ genoemd, omdat er veel serres stonden van de bloementelers en tuinbouwers die zich hier in de 2de helft van de 19de eeuw kwamen vestigen. Maar de Tweede Wereldoorlog hertekent de wijk. In 1944 bombarderen de Geallieerden Merelbeke Station, een belangrijk spoorwegknooppunt. Veel bommen raken de woonwijken en bloemisten in de buurt. Er vallen bijna 500 doden en veel bloemisterijen zijn verwoest. De glazen wijk valt aan diggelen. In de daarop volgende jaren wordt het gebied verkaveld en er komen steeds meer villawijken. Wij slaan de Verbrandeheiwegel in, een lang pad dat evenwijdig loopt met de R4 en met de fietssnelweg. Dit alternatief pad in de groene zone naast de R4 werd nog onlangs voorzien van extra groen en van een hondenlosloopweide. We lopen onder de Spoorwegviaduct door en volgen dan de spoorweglijn tot aan de Hundelgemse Steenweg.

 

Liedermeeerpark

De Pinksterbloemstraat, de Violierstraat en de Meidoornlaan brengen ons aan het Liedermeerspark, 25ha groot natuurgebied dat de industrie en de woonwijken van elkaar scheidt. Op het einde van de jaren ’80 aangelegd rond enkele afgesneden meanders van de Bovenschelde. Op de rand ervan ligt het Opvangcentrum voor Vogels en Wilde Dieren, actief sinds 1982, dat jaarlijks ca 7000 wilde dieren opvangt met als doel deze na herstel terug in de natuur te plaatsen. Dit gebeurt met meer dan 60% van die patiënten. In de recreatieve zone van het park werden in 1988 maar liefst 3000 inlandse loofbomen aangeplant en daarna door schoolkinderen nog eens een 1000-tal  eiken. Wij belopen zowat alle dreven van deze oase van rust en groen. In de Verloren Broodvijver kan een hengeltje uitgegooid worden en in het speeltuintje ‘Het Pientere Waterhoentje’ kunnen de kinderen aan hun trekken komen.

 

Via de Sluisweg bereiken we opnieuw de Ringvaart, een kanaal van 21.6km lang dat een boog rond Gent beschrijft en alle waterlopen van de stad met elkaar verbindt. De aanleg ervan begon in 1950; in 1969 werd het plechtig ingehuldigd samen met het nieuwe sluizencomplex, dat de watertoevloed op de stroom regelt en het achterliggende land tegen wateroverlast beschermt. Aan beide zijden wordt het kanaal geflankeerd door de R4, waarvoor reeds in 1950 plannen bestonden maar die slechts veel later werden gerealiseerd. En de komende jaren krijgt deze rondweg al een make-over om er het verkeer vlotter en veiliger te maken. Deze weg is immers één van de levensaders van de Gentse havenbedrijven en vormt de link naar het hinterland en de stad.

Opnieuw in de controle, blijft ons nog enkel de terugweg naar de startzaal. Dit wordt het minst aantrekkelijke  deel van onze tocht; hoofdzakelijk verharde wegen, verscheidene woonwijken, een eenzame boerderij en  een ter zielen gegane

bloemisterij…

 

Splitsing van de Bovenschelde

 

 

 

We eindigen onze tocht door het centrum van Merelbeke, waarvan het Kerkplein in 2012 helemaal werd gerenoveerd. Een  Driekoningenplein werd toen gecreëerd met een hedendaags Gemeentehuis en in haar verlengde het Sociaal Huis; er rechtover de Gemeentelijke Bibliotheek, alsook het Cultuurhuis en sinds kort een Cultuurcafé. Op dit plein wordt elk jaar, aansluitend op de nieuwjaarsreceptie, het Driekoningenfeest uitbundig gevierd. Merelbeke leeft!

Nu nog de Potaardeberg omhoog en onze tocht zit er op. Ondertussen is het middag en heeft het kwik de 25°bereikt. Wij hebben 19km achter de kiezen. Meer moet dat niet zijn!

 

   

De vier Oost-Vlaamse wandelclubs organiseren in  het  winterseizoen  elk  2  wandeltochten.  Via  een afgestempelde spaarkaart,  krijg  je  een geschenk na  deelname  aan 1  wandeltocht bij  elk  van  de  4 inrichtende  wandelclubs.

 

Bij deelname aan de 8 wandeltochten ontvang je twee geschenken. Dit jaar kan je sparen voor 1 fles appelsap (75 cl) of 1 fles blond bier Augustijn (75 cl).  Neem je deel aan alle tochten dan bekom je twee geschenken. 

 

We starten de eerste reeks van vier bij onze buren de Natuurvrienden Deinze op zaterdag 18 november in de sporthal van de deelgemeente Landegem.

We stappen in de vallei van de oude Kale langs vele veldwegen rond Landegem en Hanbeke.  Vorig jaar telden we 1.901 stappers Met 52 Sloebers waren we flink vertegenwoordigd.

 

                                         

De tweede viggaaltocht, op zondag 28 november in Ursel is een organisatie van De Lachende Wandelaars’ uit Aalter.

We stappen langs rustige landelijke wegen die ons naar Drongengoedbos of het Keigatbos brengen.

 

 

Op zondag 3 december is het de beurt aan de Reiger-stappers uit Vinderhoute met hun 41^ste Sinterklaastocht te Merendree.  Sint-Niklaas telde in 2022 maar liefst 1352 deelnemers waarvan 34 Sloebers

eze natuurwandeling trekt door Landegem en Merendree en deels door de Kalevallei en langs het

 

Schipdonkkanaal. De langere afstanden trekken richting Drongen-Baarle.

 

Op zondag 10 december is het onze beurt.  Wij sluiten de  eerste reeks af in Zingem met de 42^ste Bavotocht. Op onze laatste editie in 2022 kwamen 1.289 deelnemers opdagen.

Dat onze Sloebers  massaal aanwezig zullen zijn, daar twijfelen we niet aan. Vorig jaar telden we 116 Sloebers, onze trouwers medewerkers inbegrepen. Als het weer een beetje meevalt rekenen we terug op een mooie opkomst. De parcoursbouwers garanderen ons altijd een mooie tocht in de Zingemse Scheldemeersen  en omgeving. Ook in deze tijd van het jaar de moeite om te doen. Meer info vind je elders in dit Stapperke.     

 

De samenwerking tussen de wandelclubs verloopt prima. Het groot aantal deelnemers op elke viggaaltocht stemt iedereen tevreden ondanks de winterperiode. Ook voor de 37^ste  editie hopen we op een nieuw succes. We rekenen opnieuw op een massale opkomst zoals de voorgaande jaren.

                                                Zorg dat je er ook bij bent.

U kan de voorkeurkalender hier downloaden (pdf)