Beste Sloebers,                                 

Na de barslechte start in januari als gevolg van de hevige regenval, hadden we eind maart meer geluk. Het was een prachtige lentedag. Je moet veel geluk hebben met het weer want het was de enige mooie dag in die week. Met 1227 stappers waren we zeer tevreden en onze medewerkers hebben hun best mogen doen. Gelukkig zijn ze altijd paraat.

Met dit optimisme pakken we de volgende drukke periode aan. Op zaterdag  6 mei krijgen we al onze 35te Lozermeitocht. De parcoursbeschrijving vind je verder in dit Stapperke. Het was wel even zoeken naar de juiste  startplaats Uiteindelijk starten we in Huise en onze parcoursbouwers hebben er iets mooi van gemaakt. We rekenen op uw massale aanwezigheid.

                                          Startplaats gemeentecomplex Huise

Onze derde busreis heeft reeds plaats op zondag  14 mei. We trekken naar Mol in de provincie Antwerpen. Zeker de moeite om mee te maken

Op zaterdag 20 mei krijgen alle clubleden de gelegenheid om de Sloebertocht in te wandelen met de keuze tussen 10 of 22 km. Zo krijgen de talrijke medewerkers op de Sloebertocht ook de kans om eens te proeven van onze bekendste wandeltocht. Dezelfde dag heeft bovendien onze traditionele barbecue plaats ten huize Marie-Louise in Heurne. Dit is enkel voor degenen die de inwandeling meedoen en ook helpen op de Sloebertocht zelf. Schrijf je voor 15 mei in bij Linda De Smet. Tel. 0473 66 57 59.  Zoals altijd wordt het een heel gezellige avond.

Een van de absolute hoogtepunten van het wandeljaar is onze fameuze Sloebertocht op de tweede zaterdag van juni. Deze tocht is in gans Vlaanderen bekend en is het uithangbord van onze club.  Dit jaar zijn we al aan de 38ste editie toe. Er zijn weinig lange afstandswandelingen die meer deelnemers lokken dan onze Sloebertocht. Zorg dat  je er ook bij bent.

Onze parcoursbouwer Clement zorgde zoals altijd voor een schitterend parcours.  Met mooi zomerweer wordt dat opnieuw een groot succes.

Vergeet ook onze gezellige avondwandelingen niet. Dit jaar wordt het parcours opgebouwd door onze leden, waarvoor hartelijk dank.

Op woensdag 17 mei starten we in Zingem en zorgde Kristof Vermeulen voor een mooie uitstap. Op woensdag 21 juni bezorgt Johan Detavernier ons een mooie avond in Astene. Dit is de ideale gelegenheid om uw clubmakkers beter te leren kennen. We stappen in groep aan een gezellig babbeltempo. Meer informatie vind je in de voorkeurkalender.

Het is ook de periode voor de communie- en lentefeesten. We wensen de betrokken leden en hun kinderen of kleinkinderen hartelijk proficiat met dit heuglijke gebeuren. Feest er maar eens ferm op los. Na enkele fikse wandelingen ben je weer helemaal fit.

We wensen onze leden die tijdens de afgelopen periode een geliefde hebben verloren veel sterkte toe. Voor onze wandelvrienden, die wegens ziekte verstek moesten geven, hopen wij dat zij zo vlug mogelijk fit zijn. We hopen op mooi lenteweer, de natuur is dan op haar mooist en alleszins de moeite om zo veel mogelijk de wandelschoenen aan te trekken.

We staan voor de mooiste maar ook voor de drukste periode van het jaar. Ons bestuur is er klaar voor en we rekenen terug op de bereidwillige medewerking van heel wat van onze leden.  We gaan zeker opnieuw veel plezier beleven. We hopen ook dat onze meer dan 300 leden op vele wandeltochten zullen schitteren.  Jullie zijn in elk geval al goed bezig want in het clubklassement van afdeling 3 staan we vrij goed geklasseerd.

Tot  binnenkort.          

                                                                                                                                 Het Bestuur

De verdwaalde schildpad

We zijn aan een tweede winterprikje toe, weliswaar zo pittig niet als begin december. Inderdaad, het kwik duikt minder diep onder nul, maar deze keer zijn er sneeuw, hagel en gladde toestanden bij, met als gevolg, iedere morgen, kilometerslange files. Maar hier in Oost-Vlaanderen valt het al bij al nog mee. Toch blijft het opletten geblazen! Gelukkig moeten we vandaag niet ver rijden, want Egmont Zottegem geeft in Strijpen zijn Bubbelswandeling; een gelegenheid om met ons wandelvrienden het glas te heffen op een gelukkig en gezond 2023

Omdat het meestal doffe ellende is om in Strijpen je auto kwijt te spelen, starten we in de controlepost van St-Goriks-Oudenhove. In het ontmoetingszaaltje is alles nog ‘pais en vree’Jawel, we gaan tot 2 maal toe de pittige Kerklos naar boven moeten en met onopgewarmde spieren valt dat niet al te best mee. Eens boven bevinden we ons op een ‘plateau’. Zó leerden we toch op school; op een hoogte gelegen vlakte. En de gure wind maakt het hier verdorie koud. Toch maar best de oortjes bedekken!

En daar hebben we de splitsing! Aangezien we eerst naar Strijpen willen, slaan we naar rechts af. Rondom ons oogt het landschap winters, de geschoren velden zijn wit gerijmd en de plassen zijn dichtgevroren, al zak je er wel meteen door. Deze lange los mondt uit op de Roter. Het asfalt ziet er maar zo en zo uit. Zou er niet gestrooid zijn? Toch maar opletten, want op onze leeftijd groeien botten net wat trager terug aaneen. Baloe, de Beer, vanop de stoep, Meneer de Uil vanop de brievenbus en een verdwaalde kerstman kijken ongestoord de wandelaars passeren en de Slijpstraat inslaan; lange straat die tot in Strijpen afdaalt. We dwarsen de spoorweg en net voorbij het kapelletje slaan we de Kleie in.

Beneden ons, op Knutsegem staat de St-Antoniuskluis, gebouwd begin 20ste eeuw, op initiatief van de minderbroeder, pater Antonius Waegeman. Ze werd neergezet nabij een reeds bestaande gotische kapel ter ere van St-Antonius van Padua, waar de bezieler dan ook begraven ligt. Vanuit de Franciscaanse geest, was hij bezorgd om mensen die in armoede leefden. Er was tevens een opvang voor ouderloze kinderen en er werden bezinningsdagen ingericht. Toen de weeshuizen sloten en de retraites verminderden, zocht men naar een andere bestemming voor het gebouw. Sinds 2015 heeft Poverello er zijn stek als tweede thuis (na Brussel) voor de Internationale Jongeren Gemeenschap.

De verdwenen Marilandicapopulier

Wij slaan de welbekende Moeielos in. Boven op de heuvelrug stond zowat 100 jaar lang een sierlijke Marilandicapopulier, een oude populierenvariëteit, kenmerkend voor het Vlaamse landschap. Hoog op de Vollanderkouter, boven de valleien van de Traveinsbeek en de Molenbeek, was hij van heinde en verre een belangrijk herkenningspunt. Hij bereikte ondertussen de respectabele slagomtrek van 458 cm, maar werd in 2020 geveld door storm Ciara. Hij werd vervangen door een nieuw exemplaar, terwijl de oude stronk effen werd gezaagd en nu kan dienen als zitje voor de vermoeide wandelaar.

Op deze plaats, aan de kruising van belangrijke oude wegen, werd vroeger de ‘vierschaar’ gehouden, om de misdadigers uit de omliggende dorpen te berechten. Ook onze vriend Jan de Lichte werd hier heel waarschijnlijk op het matje geroepen. Hier begint de Vollanderlos die ons naar de dorpskern leidt, maar met de kerk in zicht maken we nog een ommetje langs het voetbalveld van RC Strijpen en komen vervolgens in het ontmoetingscentrum. Een koffietje om ons op te warmen en we zijn weer weg.

Ondertussen is het zonnetje er door gekomen en wordt het toch meteen aangenamer wandelweer. We moeten nu terug naar St-Goriks en dit doen we via de Molenhoek waar zich de geklasseerde ‘Van den Borres Molen’ bevindt. De oorspronkelijke molen werd in de 12de eeuw op de Traveinsbeek opgericht door de Franse  abdij van Mont St-Martin die het patronaatsrecht had over de dorpskerk. In 1580 werd de molen, samen met de kloosterboerderij door de Gentse Calvinisten verwoest, herbouwd en opnieuw verwoest door de Franse troepen. De nieuwe molen werd eind 19de eeuw voorzien van een stoommachine, na de 2de wereldoorlog vervangen door een dieselmotor. In 2015 werd hij door de nieuw eigenaars gerestaureerd en maalvaardig gehouden.

De Calvarie van Sint-Goriks

Wat verderop lopen we over de brug, even langs de spoorweglijn en dan de lange Ruiterlos in. Maar oei! Dat is toch de St-Gorikstoren die boven de velden uitsteekt! Dat kan niet! Wij hebben 7,5km te doen en we hebben er nog geen 3 opzitten! Hebben we dan een splitsing gemist? We komen op de Smisstraat en nemen daar ’t Alleeke, paadje dat langs de achtertuintjes meandert en ons op het gekasseide kerkplein van ‘Sente Guurens’ brengt. Maar op een 50-tal meters van de ontmoetingszaal, juist vóór de oude pastorij, stuurt een pijl de langere afstanden naar de Ketseweg, We zijn dus toch goed! Volgt dan een hele reeks paadjes van bedenkelijk allooi. Gelukkig mochten de wandelaars op de 7km rechtstreeks naar de controle, want mensen die voor hun gezondheid nog enkele kilometers wandelen, kan je niet door zo’n paté sturen! De meeste wandelaars vragen echter ‘natuur’ en die krijgen ze dan ook, al valt het ’s winters soms wel wat tegen. We bevinden ons aan de rand van het natuurgebied Steenbergse Bossen, 30ha groot, waardoor de Traveinsbeek en de Karnemelkbeek kronkelen; een prachtig heuvelachtig landschap met bosjes, weiden, akkers, bronbeken en kwelgebieden. Hier en daar wel een stukje knuppelpad, maar te weinig  om ons comfortabel te voelen. De gevarieerde ondergrond  met meer dan 26 verschillende bodemtypes, zorgt ervoor dat veel verschillende plantensoorten er hun habitat vinden. Maar daar is, putje winter, maar weinig van te zien!

Bij de oversteek van Ten Bosse, ter hoogte van de St-Antoniuskapel, verlaten de andere afstanden ons. Wij trekken de Polulierenstraat in, deels verhard en deels niet, en slaan dan de kilometerlonge Spapenkouterlos in, door de weidse Zwalmvallei, met in zicht de kerk van St- Maria-Oudenhove. Dit dorp ging bij de gemeentelijke herindeling van 1977 voor een groot deel naar Zottegem, het overige deel hoort bij Brakel. Maar wij buigen naar de Olmenstraat af en via het Huzarenpad komen we in de controle terug, waar het nu behoorlijk druk is. Het is zoeken naar een plaatsje. Een kommeke pompoensoep zal deugd doen, al valt het evenwel wat tegen; smakeloos en aan de dunne kant maar…lekker warm. Rechtover ons de man uit Mol, die zoals gewoonlijk met de trein is gekomen. Chapeau!

Koebrugje over het Mijnwerkerspad

Nu rest ons hier nog de lus te maken. Boven op de Kerklos gaan we deze keer rechtdoor, het veldkruis voorbij en een mooi panorama over de Kortendries. En dan begeven we ons naar de Wolvenhoek, een helling bekend uit de Ronde en aan de voet van de welke de historische hoeve Wolvenhof ligt. Wij nemen evenwel de asfaltweg niet, maar bewandelen de paadjes die er langsheen kronkelen. Vervolgens  steken we het Koebrugje over, dat vroeger de spoorweglijn Zottegem-Brakel-Ellezelles overspande, waarop het ‘fossetreintje’ de mijnwerkers van Zottegem en omstreken naar de Henegouwse steenkoolmijnen bracht. De brug werd toen aangelegd om de boeren toe te laten hun vee naar lagere meersen te brengen. Na de sluiting van deze mijnen werd de spoorlijn in 1963 afgeschaft  en sinds 1978 is het een recreatieve weg geworden ter beschikking van de wandelaars en fietsers. Het mijnwerkerspad is eigendom van de gemeenten waarin het gelegen is, maar Brakel en Zottegem hebben het beheer van de bermen aan Natuurpunt overgedragen.                            

 We verlaten al het pad bij de eerste afslag en nemen richting Rozebeke. Het Brakelveld door, een brugje over de Zwalmbeek en we komen op de Groenstraat. Wat verder, zakken we in gezelschap van de Boembeek terug naar de Zwalm af. Eerst dwarsen we opnieuw het Mijnwerkserspad; precies op de plaats waar 3 gemeenten samenkomen: Brakel, Zwalm en Zottegem. Het houten paard dat hier al jaren staat is jammerlijk door zijn achterpoten gezakt. We bevinden ons hier aan het begin van de Langendries, soms Berg Hostellerie genoemd, naar het voormalig restaurant.

Aan de voet ervan staat de Boembekemolen, oude watermolen, sinds 2005 een beschermd monument. Hij werd al vóór het jaar 1302 gebouwd en in de 16de eeuw was hij eigendom van Lamoraal Egmont. Na een lange restauratie werd hij in 2014 weer in gebruik genomen. Het zomers terras groeide bij de wandelaars en fietsers uit tot één van de populairste plekjes om te verpozen. Intussen evolueert het naar een bezoekerscentrum van Natuurpunt, het tweede in Oost-Vlaanderen, na de Bourgoyen in Gent

De Vistrap aan Boembekemolen

Er werd hier eveneens een vistrap aangelegd en hoewel ik er nog nooit een vis heb zien omhoog springen zouden er volgens de metingen 7 verschillende soorten vissen in staat zijn de Boembekemolen via deze trap te passeren; vooral blankvoorn en riviergrondel werden het vaakst gemonitord. We beginnen met veel moed aan de klim, maar de prachtige ‘kapel te Boembeke’ voorbij, nemen we rechts de Deskouterlos, die er behoorlijk winters bijligt en komen zó op de Boterhoek. Vervolgens brengt de Klapaardlos ons op de Keizersketse. Vroeger lag hier een deftig pad door het bosje, maar de eigenaar van de villa, langs de ketse voelde zich in zijn privacy door de wandelaars gestoord, kocht het bos en sloot het af. Het pad diende verlegd te worden en is nu heel wat minder; tussen de boomwortels en onder de boomtakken door, niet voor de gewone wandelaar geschikt. Een pad aangelegd en onderhouden door Arte Verde brengt ons terug op de Langendries en zó bereiken we vermoeid maar voldaan het einde van onze tocht.

Dat was opnieuw een aantrekkelijke natuurwandeling van Egmont Zottegem en gezien het mooi weertje zullen deze namiddag ongetwijfeld nog heel wat wandelaars het zonnetje opzoeken.