Beste Sloebers,                                 

Na de barslechte start in januari als gevolg van de hevige regenval, hadden we eind maart meer geluk. Het was een prachtige lentedag. Je moet veel geluk hebben met het weer want het was de enige mooie dag in die week. Met 1227 stappers waren we zeer tevreden en onze medewerkers hebben hun best mogen doen. Gelukkig zijn ze altijd paraat.

Met dit optimisme pakken we de volgende drukke periode aan. Op zaterdag  6 mei krijgen we al onze 35te Lozermeitocht. De parcoursbeschrijving vind je verder in dit Stapperke. Het was wel even zoeken naar de juiste  startplaats Uiteindelijk starten we in Huise en onze parcoursbouwers hebben er iets mooi van gemaakt. We rekenen op uw massale aanwezigheid.

                                          Startplaats gemeentecomplex Huise

Onze derde busreis heeft reeds plaats op zondag  14 mei. We trekken naar Mol in de provincie Antwerpen. Zeker de moeite om mee te maken

Op zaterdag 20 mei krijgen alle clubleden de gelegenheid om de Sloebertocht in te wandelen met de keuze tussen 10 of 22 km. Zo krijgen de talrijke medewerkers op de Sloebertocht ook de kans om eens te proeven van onze bekendste wandeltocht. Dezelfde dag heeft bovendien onze traditionele barbecue plaats ten huize Marie-Louise in Heurne. Dit is enkel voor degenen die de inwandeling meedoen en ook helpen op de Sloebertocht zelf. Schrijf je voor 15 mei in bij Linda De Smet. Tel. 0473 66 57 59.  Zoals altijd wordt het een heel gezellige avond.

Een van de absolute hoogtepunten van het wandeljaar is onze fameuze Sloebertocht op de tweede zaterdag van juni. Deze tocht is in gans Vlaanderen bekend en is het uithangbord van onze club.  Dit jaar zijn we al aan de 38ste editie toe. Er zijn weinig lange afstandswandelingen die meer deelnemers lokken dan onze Sloebertocht. Zorg dat  je er ook bij bent.

Onze parcoursbouwer Clement zorgde zoals altijd voor een schitterend parcours.  Met mooi zomerweer wordt dat opnieuw een groot succes.

Vergeet ook onze gezellige avondwandelingen niet. Dit jaar wordt het parcours opgebouwd door onze leden, waarvoor hartelijk dank.

Op woensdag 17 mei starten we in Zingem en zorgde Kristof Vermeulen voor een mooie uitstap. Op woensdag 21 juni bezorgt Johan Detavernier ons een mooie avond in Astene. Dit is de ideale gelegenheid om uw clubmakkers beter te leren kennen. We stappen in groep aan een gezellig babbeltempo. Meer informatie vind je in de voorkeurkalender.

Het is ook de periode voor de communie- en lentefeesten. We wensen de betrokken leden en hun kinderen of kleinkinderen hartelijk proficiat met dit heuglijke gebeuren. Feest er maar eens ferm op los. Na enkele fikse wandelingen ben je weer helemaal fit.

We wensen onze leden die tijdens de afgelopen periode een geliefde hebben verloren veel sterkte toe. Voor onze wandelvrienden, die wegens ziekte verstek moesten geven, hopen wij dat zij zo vlug mogelijk fit zijn. We hopen op mooi lenteweer, de natuur is dan op haar mooist en alleszins de moeite om zo veel mogelijk de wandelschoenen aan te trekken.

We staan voor de mooiste maar ook voor de drukste periode van het jaar. Ons bestuur is er klaar voor en we rekenen terug op de bereidwillige medewerking van heel wat van onze leden.  We gaan zeker opnieuw veel plezier beleven. We hopen ook dat onze meer dan 300 leden op vele wandeltochten zullen schitteren.  Jullie zijn in elk geval al goed bezig want in het clubklassement van afdeling 3 staan we vrij goed geklasseerd.

Tot  binnenkort.          

                                                                                                                                 Het Bestuur

De verdwaalde schildpad

We zijn aan een tweede winterprikje toe, weliswaar zo pittig niet als begin december. Inderdaad, het kwik duikt minder diep onder nul, maar deze keer zijn er sneeuw, hagel en gladde toestanden bij, met als gevolg, iedere morgen, kilometerslange files. Maar hier in Oost-Vlaanderen valt het al bij al nog mee. Toch blijft het opletten geblazen! Gelukkig moeten we vandaag niet ver rijden, want Egmont Zottegem geeft in Strijpen zijn Bubbelswandeling; een gelegenheid om met ons wandelvrienden het glas te heffen op een gelukkig en gezond 2023

Omdat het meestal doffe ellende is om in Strijpen je auto kwijt te spelen, starten we in de controlepost van St-Goriks-Oudenhove. In het ontmoetingszaaltje is alles nog ‘pais en vree’Jawel, we gaan tot 2 maal toe de pittige Kerklos naar boven moeten en met onopgewarmde spieren valt dat niet al te best mee. Eens boven bevinden we ons op een ‘plateau’. Zó leerden we toch op school; op een hoogte gelegen vlakte. En de gure wind maakt het hier verdorie koud. Toch maar best de oortjes bedekken!

En daar hebben we de splitsing! Aangezien we eerst naar Strijpen willen, slaan we naar rechts af. Rondom ons oogt het landschap winters, de geschoren velden zijn wit gerijmd en de plassen zijn dichtgevroren, al zak je er wel meteen door. Deze lange los mondt uit op de Roter. Het asfalt ziet er maar zo en zo uit. Zou er niet gestrooid zijn? Toch maar opletten, want op onze leeftijd groeien botten net wat trager terug aaneen. Baloe, de Beer, vanop de stoep, Meneer de Uil vanop de brievenbus en een verdwaalde kerstman kijken ongestoord de wandelaars passeren en de Slijpstraat inslaan; lange straat die tot in Strijpen afdaalt. We dwarsen de spoorweg en net voorbij het kapelletje slaan we de Kleie in.

Beneden ons, op Knutsegem staat de St-Antoniuskluis, gebouwd begin 20ste eeuw, op initiatief van de minderbroeder, pater Antonius Waegeman. Ze werd neergezet nabij een reeds bestaande gotische kapel ter ere van St-Antonius van Padua, waar de bezieler dan ook begraven ligt. Vanuit de Franciscaanse geest, was hij bezorgd om mensen die in armoede leefden. Er was tevens een opvang voor ouderloze kinderen en er werden bezinningsdagen ingericht. Toen de weeshuizen sloten en de retraites verminderden, zocht men naar een andere bestemming voor het gebouw. Sinds 2015 heeft Poverello er zijn stek als tweede thuis (na Brussel) voor de Internationale Jongeren Gemeenschap.

De verdwenen Marilandicapopulier

Wij slaan de welbekende Moeielos in. Boven op de heuvelrug stond zowat 100 jaar lang een sierlijke Marilandicapopulier, een oude populierenvariëteit, kenmerkend voor het Vlaamse landschap. Hoog op de Vollanderkouter, boven de valleien van de Traveinsbeek en de Molenbeek, was hij van heinde en verre een belangrijk herkenningspunt. Hij bereikte ondertussen de respectabele slagomtrek van 458 cm, maar werd in 2020 geveld door storm Ciara. Hij werd vervangen door een nieuw exemplaar, terwijl de oude stronk effen werd gezaagd en nu kan dienen als zitje voor de vermoeide wandelaar.

Op deze plaats, aan de kruising van belangrijke oude wegen, werd vroeger de ‘vierschaar’ gehouden, om de misdadigers uit de omliggende dorpen te berechten. Ook onze vriend Jan de Lichte werd hier heel waarschijnlijk op het matje geroepen. Hier begint de Vollanderlos die ons naar de dorpskern leidt, maar met de kerk in zicht maken we nog een ommetje langs het voetbalveld van RC Strijpen en komen vervolgens in het ontmoetingscentrum. Een koffietje om ons op te warmen en we zijn weer weg.

Ondertussen is het zonnetje er door gekomen en wordt het toch meteen aangenamer wandelweer. We moeten nu terug naar St-Goriks en dit doen we via de Molenhoek waar zich de geklasseerde ‘Van den Borres Molen’ bevindt. De oorspronkelijke molen werd in de 12de eeuw op de Traveinsbeek opgericht door de Franse  abdij van Mont St-Martin die het patronaatsrecht had over de dorpskerk. In 1580 werd de molen, samen met de kloosterboerderij door de Gentse Calvinisten verwoest, herbouwd en opnieuw verwoest door de Franse troepen. De nieuwe molen werd eind 19de eeuw voorzien van een stoommachine, na de 2de wereldoorlog vervangen door een dieselmotor. In 2015 werd hij door de nieuw eigenaars gerestaureerd en maalvaardig gehouden.

De Calvarie van Sint-Goriks

Wat verderop lopen we over de brug, even langs de spoorweglijn en dan de lange Ruiterlos in. Maar oei! Dat is toch de St-Gorikstoren die boven de velden uitsteekt! Dat kan niet! Wij hebben 7,5km te doen en we hebben er nog geen 3 opzitten! Hebben we dan een splitsing gemist? We komen op de Smisstraat en nemen daar ’t Alleeke, paadje dat langs de achtertuintjes meandert en ons op het gekasseide kerkplein van ‘Sente Guurens’ brengt. Maar op een 50-tal meters van de ontmoetingszaal, juist vóór de oude pastorij, stuurt een pijl de langere afstanden naar de Ketseweg, We zijn dus toch goed! Volgt dan een hele reeks paadjes van bedenkelijk allooi. Gelukkig mochten de wandelaars op de 7km rechtstreeks naar de controle, want mensen die voor hun gezondheid nog enkele kilometers wandelen, kan je niet door zo’n paté sturen! De meeste wandelaars vragen echter ‘natuur’ en die krijgen ze dan ook, al valt het ’s winters soms wel wat tegen. We bevinden ons aan de rand van het natuurgebied Steenbergse Bossen, 30ha groot, waardoor de Traveinsbeek en de Karnemelkbeek kronkelen; een prachtig heuvelachtig landschap met bosjes, weiden, akkers, bronbeken en kwelgebieden. Hier en daar wel een stukje knuppelpad, maar te weinig  om ons comfortabel te voelen. De gevarieerde ondergrond  met meer dan 26 verschillende bodemtypes, zorgt ervoor dat veel verschillende plantensoorten er hun habitat vinden. Maar daar is, putje winter, maar weinig van te zien!

Bij de oversteek van Ten Bosse, ter hoogte van de St-Antoniuskapel, verlaten de andere afstanden ons. Wij trekken de Polulierenstraat in, deels verhard en deels niet, en slaan dan de kilometerlonge Spapenkouterlos in, door de weidse Zwalmvallei, met in zicht de kerk van St- Maria-Oudenhove. Dit dorp ging bij de gemeentelijke herindeling van 1977 voor een groot deel naar Zottegem, het overige deel hoort bij Brakel. Maar wij buigen naar de Olmenstraat af en via het Huzarenpad komen we in de controle terug, waar het nu behoorlijk druk is. Het is zoeken naar een plaatsje. Een kommeke pompoensoep zal deugd doen, al valt het evenwel wat tegen; smakeloos en aan de dunne kant maar…lekker warm. Rechtover ons de man uit Mol, die zoals gewoonlijk met de trein is gekomen. Chapeau!

Koebrugje over het Mijnwerkerspad

Nu rest ons hier nog de lus te maken. Boven op de Kerklos gaan we deze keer rechtdoor, het veldkruis voorbij en een mooi panorama over de Kortendries. En dan begeven we ons naar de Wolvenhoek, een helling bekend uit de Ronde en aan de voet van de welke de historische hoeve Wolvenhof ligt. Wij nemen evenwel de asfaltweg niet, maar bewandelen de paadjes die er langsheen kronkelen. Vervolgens  steken we het Koebrugje over, dat vroeger de spoorweglijn Zottegem-Brakel-Ellezelles overspande, waarop het ‘fossetreintje’ de mijnwerkers van Zottegem en omstreken naar de Henegouwse steenkoolmijnen bracht. De brug werd toen aangelegd om de boeren toe te laten hun vee naar lagere meersen te brengen. Na de sluiting van deze mijnen werd de spoorlijn in 1963 afgeschaft  en sinds 1978 is het een recreatieve weg geworden ter beschikking van de wandelaars en fietsers. Het mijnwerkerspad is eigendom van de gemeenten waarin het gelegen is, maar Brakel en Zottegem hebben het beheer van de bermen aan Natuurpunt overgedragen.                            

 We verlaten al het pad bij de eerste afslag en nemen richting Rozebeke. Het Brakelveld door, een brugje over de Zwalmbeek en we komen op de Groenstraat. Wat verder, zakken we in gezelschap van de Boembeek terug naar de Zwalm af. Eerst dwarsen we opnieuw het Mijnwerkserspad; precies op de plaats waar 3 gemeenten samenkomen: Brakel, Zwalm en Zottegem. Het houten paard dat hier al jaren staat is jammerlijk door zijn achterpoten gezakt. We bevinden ons hier aan het begin van de Langendries, soms Berg Hostellerie genoemd, naar het voormalig restaurant.

Aan de voet ervan staat de Boembekemolen, oude watermolen, sinds 2005 een beschermd monument. Hij werd al vóór het jaar 1302 gebouwd en in de 16de eeuw was hij eigendom van Lamoraal Egmont. Na een lange restauratie werd hij in 2014 weer in gebruik genomen. Het zomers terras groeide bij de wandelaars en fietsers uit tot één van de populairste plekjes om te verpozen. Intussen evolueert het naar een bezoekerscentrum van Natuurpunt, het tweede in Oost-Vlaanderen, na de Bourgoyen in Gent

De Vistrap aan Boembekemolen

Er werd hier eveneens een vistrap aangelegd en hoewel ik er nog nooit een vis heb zien omhoog springen zouden er volgens de metingen 7 verschillende soorten vissen in staat zijn de Boembekemolen via deze trap te passeren; vooral blankvoorn en riviergrondel werden het vaakst gemonitord. We beginnen met veel moed aan de klim, maar de prachtige ‘kapel te Boembeke’ voorbij, nemen we rechts de Deskouterlos, die er behoorlijk winters bijligt en komen zó op de Boterhoek. Vervolgens brengt de Klapaardlos ons op de Keizersketse. Vroeger lag hier een deftig pad door het bosje, maar de eigenaar van de villa, langs de ketse voelde zich in zijn privacy door de wandelaars gestoord, kocht het bos en sloot het af. Het pad diende verlegd te worden en is nu heel wat minder; tussen de boomwortels en onder de boomtakken door, niet voor de gewone wandelaar geschikt. Een pad aangelegd en onderhouden door Arte Verde brengt ons terug op de Langendries en zó bereiken we vermoeid maar voldaan het einde van onze tocht.

Dat was opnieuw een aantrekkelijke natuurwandeling van Egmont Zottegem en gezien het mooi weertje zullen deze namiddag ongetwijfeld nog heel wat wandelaars het zonnetje opzoeken.

Nog niet beschikbaar

Met onze 36ste Lozermeitocht starten we terug in Ouwegem, in zaal de Griffel. Onze parcoursbouwer Guy heeft terug zijn best gedaan, om ons een wandeling te voorzien, langs de vele rustige wandelpaadjes en wegen van de omliggende dorpen: Huise, Lede, Mullem en Lozer. Hoeveel dorpen je aandoet hangt uiteraard van de gekozen afstand.

Alle afstanden verlaten de startzaal naar links. We dwarsen de Ouwegemsesteenweg richting Wilgenpad. Bij de kruising met de Lindestraat, hebben wij een eerste splitsing. De kleinste afstand zal het pad, dat parallel loopt met de Wijngaardbeek, blijven volgen  naar onze rustpost het Gemeentecomplex in het centrum van Huise.

Met de  overige afstanden doorkruisen  we de omgeving van de Kolpaart, en via de Lange en de Korte Ast gaan we langs het kasteeldomein de Gerlache, beter bekend als Kasteel Den Ast. Zo bereiken wij de rustige en schilderachtige dorpskern van Mullem,  geklasseerd  als beschermd dorpsgezicht.

We wandelen verder langs het wachtbekken van de Rooigemse beekvallei, en  het Labeurpad richting Huise, waar we de rustpost   bereiken.

Na de rust verlaten alle afstanden de zaal richting Huisekoutermolen. Hier hebben we een tweede splitsing. Hier zal de grootste afstand  langs het Rolijnpad, het naburig dorp Lede aandoen. Lede ligt in de vallei van de Leedsebeek, ook Kasteelbeek genoemd. Deze beek vloeit naar de Leie. We maken een lus langs de landelijke wegen naar de Rooigemvallei, met zijn Rooigemsebeek die nabij Lede ontspringt en die uitmondt in de Schelde. Aan beide waterlopen, zijn wachtbekkens gekoppeld om bij hevige regenval  de lager gelegen gebieden te beschermen. Op onze tocht worden wij beloond met mooie uitzichten op het eerder bezochte Mullem en vervolgen mooie beelden van  Huise waar we voor een tweede maal de rustpost zullen aandoen.

Na het verlaten van  het gemeentecomplex in Huise zullen  kort na vorige splitsing, namelijk de 6 en de 10 km een kortere afstand nemen langs het gehucht Hoogboeregem. Om zo langs de Sint-Jan-Baptistkerk van Ouwegem, door het Meesterstraatje de startzaal te bereiken.

Met overige afstanden wandelen we richting Kasteel Della Faille d’Huyse van Lozer. Het kasteel ligt in een bosrijke omgeving van 13 ha groot, waaronder enkele grote vijvers. De bijgebouwen zijn omgebouwd tot B&B alsook vakantiewoningen en een evenementenzaal het Neerhof.

Hier nemen we de dubbele dreef langs de rand van het Lozerbos, richting de kerk van Lozer. Zo bereiken we het Parochiaal Centrum Della Faille voor een gezellige rustpauze.

Hier krijgen de twee grootste afstanden namelijk 21 en 30 km een  mooie

lus voorgeschoteld rond de waterhoek, met zijn ver gekend 44ha groot Lozerbos, eigendom van de voorgenoemde familie die het Kasteel bewoond. Waarna ze terug aansluiten bij de 15 km, om langs de rustige wegen en wegeltjes, van de omgeving van de Lozerbeek. Het gehucht Weehage met de Wallebeek en Plankbeek, terug de startzaal te bereiken.

We hopen dat jullie zullen genieten van deze prachtige tocht. We kijken nu al uit om jullie te ontmoeten op onze  Mega-Sloebertocht op vrijdag 7 juni of op de 39^ste Sloebertocht op zaterdag 8 juni. Tot dan.

60 km: 16,00€ - 13,00€

andere: 3,00€ - 1,50€

Nog niet beschikbaar

Kom gerust met de trein, het station van Munkzwalm is superdichtbij!

Wie kan aantonen dat hij met de trein kwam, krijgt een gratis consumptie!

Omwille van de verkiezingen op zondag 9 juni starten we dit jaar in Zaal De Zwaluw. Vorig jaar waren ze met 1759 op onze meest bekende wandeltocht. Maar liefst 215 onder hen waren geen lid van een wandelclub.   We hopen dit jaar opnieuw de kaap van 2.000 deelnemers te bereiken zoals vroeger in de goede oude tijd van voor corona.

De kortste afstanden 6 en 10 km blijven uiteraard in de omgeving van Munkzwalm  Maar dit is absoluut geen nadeel want er zijn voldoende bezienswaardigheden voor de wandelaars. Zoals alle deelnemers passeren ook  de 6,4 km  langs de bekende bierwagen van de Brouwerij Roman. En vervolgens terug naar de Zwalmparel voor nog een extra Sloeber.

De 10 km doet eerst een lus van 4 km in de toeristische kant van Munkzwalm. Daarna doen ze hetzelfde parcours van de 6 km. Onze bierwagen ontvangt dus alle afstanden.

Alle andere afstanden begeven zich richting Sint-Blasius-Boekel. Na 5,8 km bereiken ze de plaatselijke school voor een eerste rustpost.     

De 15 km doet hier een korte lus van 2,6 km. Er rest hen dan nog een flink stuk van 7,7 km naar de startzaal.

Voor de 21 km is de lus heel wat langer: 9,2 km  Beide afstanden krijgen heel veel natuur voorgeschoteld.

Hierna stappen ze via een zeer mooi natuurpad aan de achterkant van de Molenberg richting St Denijs Boekel.

Let op het standbeeld van de handschoenstikster aan de kerk. Na mooie landelijke wegen van 7,7 km wandelen we via de bierwagen terug naar de startzaal.

Vanuit de rustpost in Sint Blasius Boekel wandelen de 36 en 60 km stappers naar de volgende rustpost De Wante  Schorisse. Deze flinke lus is 8,3 km. De wandelwegen zijn talrijk. We passeren in St Kornelis Horebeke met zijn mooi wit kerkje. De Hoogkoutermolen is een bezienswaardigheid.

In Schorisse krijgen beide afstanden nog een prachtige maar lastige natuurlus van  6,1 km aangeboden. Deze bevat enkele serieuze beklimmingen richting het natuurgebied ‘t Burreken. Er worden verschillende hoogtemeters verslonden voor de rustpost terug wordt bereikt.

In Schorisse is er voor alle afstanden een zeer mooie lus voorzien van een 6-tal km met doortocht in het natuurgebied "Het Burreke". Deze  lus bevat behoorlijk wat hoogtemeters

Het Burreken is een erkend natuurreservaat in de Vlaamse Ardennen Het reservaat ligt op het grondgebied van de gemeenten Brakel  (deelgemeente Zegelsem), Maarkedal (deelgemeente Schorisse) en Horebeke (Sint-Kornelis-Horebeke). Het erg reliëfrijke gebied ligt op de grens van het Zwalmbekken en het Maarkebeekbekken. Het behoort tot de uitlopers van de west-oost gerichte heuvelrug die zich in de Vlaamse Ardennen uitstrekt. In 1981 kocht de toenmalige vzw Natuurreservaten er het eerste perceel aan. Nu beslaat het natuur-reservaat het Burreken 35 ha en wordt het gebied beheerd door Natuurpunt.

Het Burreken is een van de meest schilderachtige plekjes in de Vlaamse Ardennen. Het is een erg heuvelachtig gebied met scherp ingesneden beekjes, die voor smalle dalen en steile (20% en meer) valleiwanden hebben gezorgd. Het hoogste punt van de centrale heuvelrug ligt op ongeveer 116 meter hoogte. De laagste delen van het Burreken liggen op zowat 50 meter hoogte. Het typische Vlaamse Ardennen-landschap in het Burreken bestaat uit een kleinschalig patroon van akkers, bossen en graslanden met veel bomenrijen en houtkanten op de perceelsgrenzen.

Na de lus wandelen de 36km stappers terug naar St Blasius Boekel. Dit parcours loopt grotendeels via hetzelfde traject als de 60km. We trekken door de Horebeekse Geuzenhoek (een protestantse wijk met een mooie tempel ). Kleine veldwegeltjes zijn er in overvloed.

Deze mooie lus is vol natuur met talrijke prachtige paadjes.

Vanuit St Blasius Boekel gaat het terug naar de start via dezelfde weg van de 21 km. Ook zij zullen tevreden zijn als ze onze bierwagen in het vizier krijgen

De 60 en 100km gaan nu 19 mooie natuurkilometers bewandelen met veel bossen en hoogtemeters naar de rustpost in Louise Marie en dan  terug naar Schorisse.

We doorkruisen het Muziekbos, het Bos Ter eecken en het Sint- Pietersbos. Hopelijk is de temperatuur iets milder dan vorig jaar.

Eens terug in Schorisse trekken we naar een van de hoogtepunten van de dag: de brouwerij Roman. We moeten echter nog  6 km met veel hoogtemeters stappen. Vanuit Schorisse heb je weinig keus: het is vooral bergop ! Het wordt lastig maar … de Sloeber wacht.

In de brouwerij nuttigen we onze fameuze Sloeber. (drink met mate!!)

Vanuit de brouwerij Roman vervoegen we de 36 km om samen terug in St-Blasius-Boekel aan te komen.

Nu volgt het laatste stukje naar onze bierwagen. Hiervoor moeten we nog 1 Vlaamse heuvel over : De achterkant van de Molenberg. Na een laatste gratis consommatie bereiken we via de Zwalmbeek ons eindpunt.Hierbij nemen we bijna uitsluitend trage wegen.  Nog een afsluitende sloeber en dan naar huis.

De Sloebertocht maakt deel uit van de Oost-Vlaamse Biergordel (60km)

Ook dit jaar zullen we onze Sloebertocht inwandelen.  Op zaterdag 20 mei 2023,  kan  je kiezen uit twee afstanden: + 10 km of + 22  km.

Elk lid van onze wandelclub kan deelnemen, mits je vóór 15 mei verwittigt via  Linda De Smet Tel. 0473 66 57 59.                

De 10 km start aan de Brouwerij Roman om 13.00 uur.

Ons bestuurslid Guy zorgt voor de begeleiding.

De  22 km start aan de kerk van Schorisse om 10.00  uur stipt onder de leiding van Clement. Volgens deze laatste vormen de 22 km de mooiste van de ganse sloebertocht. Een aanrader dus.

Er is zoals gewoonlijk gratis bevoorrading voorzien. Linda en haar ploeg zullen op tijd en stond voor de nodige versterking zorgen.

Iets om te eten en te drinken, (boterhammen, frisdrank en pils en AB, fruit, rijsttaart)

Deze inwandeling is enkel voor alle leden van de Scheldestappers.

Als waardige afsluiter van deze “clubdag” organiseren we, traditie-getrouw, een rijk voorziene barbecue (aperitief met hapjes, diverse vleessoorten met groenten, gevolgd door een artisanaal dessert en drank “à volonté”) onder de vakkundige leiding van Marie-Louise.

We vragen slechts 10,00  euro per deelnemer !

Voorwaarden om deel te nemen aan onze BBQ: inwandelen op

20  mei en meewerken tijdens de Sloebertocht op 11 juni 2022.

Uiteraard moet u zich hiervoor ook tijdig inschrijven bij Linda De Smet (zie hoger).

Plaats van het gebeuren:         bij  Marie-Louise Wieme,

                                                   Maalderijstraat 56, Heurne.

We bedanken Marie-Louise  nu reeds voor haar gastvrijheid.

Onze Sloebers doen het vrij behoorlijk. We draaien nog goed mee in de eerste helft van het klassement. Het mag normaal geen probleem zijn om ons te handhaven in afdeling 3.

Nu de lente en de zomer in aantocht zijn, moeten we er met zijn allen invliegen. En vergeet niet: als je aan een ‘bonustocht’ deelneemt verdien je dubbele punten voor onze club.

Sinds de ‘geutelingenoorlog’ in 2016 losbrak kunnen de wandelaars van twee geutelingen-wandelingen genieten. Eén in Elst georganiseerd door de Randstappers  en één in Michelbeke, de enige tocht dat slapende club ‘Dwars door Brakel’ nog inricht.

Eerlijkheid gebiedt te vertellen dat het enige en echte geutelingendorp Elst is, dorp gewijd aan de heilige Apollonia, hier beter bekend als Sente Plone. Deze eerbiedwaardige heilige stierf op latere leeftijd op de brandstapel, nadat al haar tanden eerst werden uitgeslagen. Ze werd dan ook aanroepen tegen tandpijn en wordt meestal voorgesteld met een trektang in de hand. Extractie was trouwens eeuwenlang het enige doeltreffend middel tegen kiespijn. Op 9 februari, haar naamdag, kwam men uit de omliggende dorpen op bedevaart naar Elst, om de gunsten van deze heilige af te smeken. Na afloop at men een geuteling, een zachte ovenkoek waarvoor je geen gebit nodig hebt. Duizendpoot herinnert zich dat hij als klein manneke, op 9 februari, vóór de school begon, met zijn moeke te voet, over de besneeuwde velden, van Michelbeke naar Elst trok, om er de mis bij te wonen. Vandaag zou men dat ‘kindermishandeling’ noemen; voor hem is dat een tedere herinnering.

Tot het eind van de jaren ’30 maakte ieder gezin begin februari een ketel deeg klaar en trok ermee naar de dichtstbijzijnde boerderij, waar er op de gloeiende stenen van de houtoven geutelingen werden gegoten. Met het verwateren van het volksgeloof verdwenen de bedevaarten en ook de geutelingenbak ging teloor… tot de plaatselijke jeugd van Elst onder leiding van Johan de Koekelare zaliger, in de jaren ’70, deze typische ovenkoek nieuw leven inblies. Er werd een geutelingencomité opgericht en nog eens 10 jaar later werd op de St-Apolloniakermis een Geutelingenfeest ingericht. De festiviteiten hadden steeds plaats op de zondag na 9 februari en groeiden in de loop der jaren uit tot een groots evenement dat duizenden mensen naar dit dorpje van de Vlaamse Ardennen lokt. Sinds 2001 werd ook een geutelingenwandeling ingericht waarbij elke wandelaar gratis een geuteling uit het vuistje aangeboden kreeg. Maar de tijden veranderen…

Geutelingen in houtoven

Ieder jaar moesten dus steeds meer geutelingen worden gegoten. Maar aangezien er in Elst slechts 3 houtovens meer beschikbaar zijn, werd het nog moeilijk aan de stijgende vraag te beantwoorden. Bovendien is het arbeidsintensief werk, worden de bakkers een jaartje ouder en staat de jongere generatie niet te springen om de klus over te nemen. Een telg van het geslacht De Koekelare had toen het lumineus idee een gasinstallatie te laten ontwerpen, waarmee zo’n 1600 geutelingen per uur konden worden gegoten. Deze methode zou volgens hem niets afdoen aan de kwaliteit en het  uitzicht van het gebak. Maar de andere leden van het comité gingen steigeren: de geuteling was een ambachtelijk product en moest het ook blijven! De breuk was dus onvermijdelijk en het comité moest noodgedwongen naar buurgemeente Michelbeke uitwijken. Men liet twee mobiele houtovens bouwen waarmee voortaan in een grote tent van half januari tot half maart geutelingen worden gegoten en bezoekers worden ontvangen. Voortaan hebben beide gemeenten hun ‘ieste geute’, hun geutelingenfeest en hun geutelingenwandeling.

Vandaag is Elst aan de beurt en zoals gewoonlijk is het start in feestzaal Ter Elst, aan de achterkant van Slagerij De Koekelare. In hun achtertuin staat ook het Geutelingenmuseum, waar je alles kan te weten komen over de herkomst van deze lekkernij; maar het is maar voor folkloristische demonstraties dat deze lemen houtoven nog wordt aangestoken. De geutelingen die hier van mei tot september worden verkocht, zijn gas-delicatessen.

Vandaag geen enkele andere wandeling in Oost-Vlaanderen en het belooft droog te blijven. Een garantie voor een hoge opkomst! En zoals gewoonlijk worden ons 3 lussen aangeboden. De Lus A vertrekt langs de St-Apolloniakerk, waarvan het portaal open staat. Straks, aan het einde van onze tocht nemen we zeker nog een kijkje! Een kerkpad brengt ons naar de Lepelstraat, ter hoogte van een witte bepleisterde veldkapel tussen twee linden. We slaan de Molenkouterweg in, waar twee alpaca’s ongeïnteresseerd ons de rug toedraaien. Het zijn meestal nieuwsgierige, goedaardige diertjes die gemakkelijk te hanteren zijn en in tegenstelling tot andere lama’s zelden spuwen. Ze zijn afkomstig van het Zuid-Amerikaans hooggebergte van de Andes, waar ze als boerderijdieren worden gehouden. Maar we zien ze steeds vaker in onze contreien opduiken. Ze worden meestal gehouden om hun wol, warmer en sterker dan eender welke andere wol en bovendien hypoallergeen en er bovenop nog eens brandbestendig en waterafstotend. Dus een wonderproduct!

Haaghoek en Keilos in Zegelsem

Zó komen we op de Gentsestraat die we oversteken, richting Sieregem. Het Hof te Sieregem is een voormalige kloosterhoeve van de abdij van Ename, reeds vermeld in de 16de eeuw. Een grote bakstenen hoeve van het semigesloten type met een ruim gekasseid binnenerf. De huidige bedrijfsgebouwen zouden dateren uit de 19de eeuw en de boerenwoning zou begin 20ste eeuw vervangen zijn. Dan zakken we de Pottenberg af, een helling van 1200m  Links in de diepte zien we de gebouwen van ’t Meuleke Perlinck, één van de oudste watermolens in de Nederlanden. We slaan de Pijkenierslos in, waar

 we grote waterplassen moeten trotseren. Deze los komt uit op de Haaghoek, een geklasseerde kasseistrook, vooral bekend uit de voorjaarklassiekers en die St Kornelis-Horebeke met Zegelsem verbindt. We komen trouwens Zegelsem binnen en nemen links de Keiweg . Bijna boven staat het Oecumenisch Monasterium Mariakluizen, bijna 40 jaar geleden gesticht door twee broeders die er wilden bidden en werken volgens de heilige Benedictus. Wie nood heeft aan bezinning kan tijdelijk zijn intrek nemen in één van de vijf houten kluizen in het kloosterhof.

Sint-Apolloniakapel

En dan nemen we de lange Doorekouterslos die ons terug aan het begin van de Pottenberg brengt, waar Café ‘Hoekse al 4 generaties lang door Van den Broekes wordt uitgebaat. Een taverne waar je in een familiale sfeer, na een stevige wandeling of een vermoeiende fietstocht bij een stevige pint een kleinigheid kan eten. Ter gelegenheid van de kermis staan de dorpsreuzen aan de deur. Ze beschikken hier ook nog over een houtoven waarin dezer dagen met grote gedrevenheid geutelingen worden gegoten. Aan de overkant van de steenweg, bij het begin van de Lepelstraat staat de St-Apolloniakapel. Ze dateert van 1808 en werd gebouwd ter vervanging van de 16de eeuwse kapel die in 1789 door de Franse overheid werd afgebroken. Het was de buurtkapel van de Pottenberg en werd tot midden 20ste eeuw door de buurtbewoners goed onderhouden, maar dan begon ze te vervallen. Zo’n 10 jaar geleden zorgde de gemeente Brakel voor een grondige restauratie, zodat ze opnieuw schittert als weleer. En dan brengt het Keuzelpad ons terug aan de zaal, waar we even pauzeren, alvorens aan lus B te beginnen.

Deze keer slaan we Ter Walle in. Links de dorpsschool, voormalig klooster van de Zusters van St Franciskus van Opbrakel; rechs, midden de velden het historische Hof ter Walle, een 18de eeuwse vierkantshoeve, geklasseerd als bouwkundig erfgoed, waar enkele jaren geleden een dierenartse haar praktijk vestigde. Wat verderop het kattenpension ‘Felix en Minou’, waar je huisdier voor een korte periode kan logeren. Op de hoek van de Smisstraat een kapelletje in rode baksteen uit 1885, gewijd aan O-L-Vrouw van Lourdes. Vandaag zullen we nog wel meer uitingen van vervlogen vroomheid tegenkomen.

En dan begeven we ons naar het Wederspad, een kronkelend en geaccidenteerd paadje dat op en af gaat en beneden de Dorrebeek kruist. Maar daar waar het Beukenpad en het Sonkpad erbij komen volgen we dat laatste en komen zó op de Taalman, lange, rechte betonnen helling, in volksmond wel eens de skipiste genoemd. Links van ons de beboste helling van de Dorrebeek; de Dompels

Taalman of "skipiste"

In den Hengst

We klimmen dus via het asfalt naar boven en kunnen dan genieten van een mooi panorama over de vallei. We  zitten nu op Twaalfbunder en voor wie zich afvraagt wat die naam betekent; een bunder is een middeleeuwse vlaktemaat, zijnde 4 dagwand of een kleine 1,5ha En iedere wandelaar weet ondertussen ook dat zich op deze straat het café  ‘In den Hengst’ bevindt. Vroeger een boerderij; sinds 1850 omgevormd tot kroeg, die rust en authenticiteit uitademt. Hier kan je nog, op een oude tegeltjesvloer en rond de Leuvense stoof gezellig  keuvelen en een pint  drinken. Hier kan je nog een partijtje bakschieten en als de nood dwingt ook letterlijk ‘naar de koer gaan’. Op amper 100m van de Valkenberg gelegen is het cafeetje dan ook bekend bij de wielrenners. De weg blijft lichtjes hellen tot op ‘de Ooievaar’, een kruispunt dat in volksmond nog steeds genoemd wordt naar het café dat zich hier vroeger bevond. Wat achter de huizen verborgen, staat nog de romp van de Ooievaarsmolen uit 1840. Toen hij in 1972 door een brand werd getroffen moest het gevlucht worden verwijderd en maalde men nog enkel met een motor.

We bevinden ons hier immers op een hoogte van 106 m en  wie nog hoger wil kan de 162 treden van de toeristische uitkijktoren beklimmen. Deze 30m hoge constructie in gegalvaniseerd staal bezorgt je een uniek 360°-uitzicht over de Zwalmvallei en de getuigenheuvels. Bij helder weer zijn zelfs de skyline van Gent en de koeltorens van Doel zichtbaar. Wie daar boven het noorden kwijt is kan beroep doen op  4 oriëntatietafels die je wegwijs maken. In de schaduw van de uitkijktoren werden zo’n 30 jaar geleden ook 2 grote, ronde drinkwaterreservoirs aangelegd van 6m hoog, goed

Uitkijktoren en waterreservoir

voor 60 miljoen liter water. Ze worden omringd door architectonische elementen met telkens 1m tussen, die de waterkuipen tegen de zon moeten beschermen. Sinds enkele jaren zijn de reservoirs bedekt met zonnepanelen die groene stroom moeten opwekken en de ecologische voetafdruk van de Brakelaar moeten verkleinen.

De Kluislos brengt ons naar de Gentsestraat die we oversteken om dan de Smisstraat in te slaan. Enkele kapelletjes en een Kruise Lieve Heer verder, zijn we terug in de startzaal. De wandelaars die hun tocht hebben beëindigd komen met 2 of 3 pakken geutelingen buiten. Het kan niet op!

Zijn het geen ambachtelijke ovenkoeken; ze kunnen maar smaken!

Maar wij moeten nog aan onze 3de lus beginnen en die zal ons richting Rozebeke brengen met zijn bekende Rekelberg. En dan zit onze lichaamsoefening voor vandaag er ook op!

De verdwaalde Schildpad

Onze club telde midden april  312 leden. Daar kunnen er nog altijd

een flink aantal bij! Jullie kunnen ons daar zeker bij helpen.

De gemiddelde leeftijd van onze medewerkers bedraagt

58 jaar, 9 maanden en 15 dagen. Nog altijd onder de pensioengrens !!

We verwelkomen ook enkele nieuwe leden:

Dit jaar voorzien we 4 avondwandelingen op woensdag. Ze worden deze keer georganiseerd door onze leden.

De start is telkens om 19.30 u.

• 17 mei 2023  - Starten aan de Heemkring, Omgangstraat 41,  

                          9750 Zingem. Organisator Kristof Vermeulen

• 21 juni 2023   - Starten aan de kerk van Astene, Nieuwstraat,

                          9800 Deinze. Organisator Johan Detavernier

• 16 augustus 2023   Starten aan Cafe de Welkom,

                         Ouwegemsesteenweg 123, 9750 Ouwegem.

                         Organisator Dirk Ghijselinck

• 6 September 2023  - Startplaats nog niet gekend, ergens in

                          Mullem. Organisator Christian Godefroot

Voor onze busreis in December is Scheldewindeke (wandeltocht verplaatst van datum) vervangen door Herselt. Daarna gaan we nog steeds naar Mechelen.

U kan de voorkeurkalender hier downloaden (pdf)